Οι ασθενείς με χρόνια νοσήματα υποφέρουν από πολλές ψυχικές διαταραχές που εκδηλώνονται πολλές φορές με την έναρξη της νόσου. Το έντονο άγχος και τα καταθλιπτικά συναισθήματα λειτουργούν επιβαρυντικά τόσο για την ψυχική υγεία του ατόμου όσο και για την εξέλιξη της νόσου. Η ψυχολογική εκτίμηση οδηγεί στον κατάλληλο θεραπευτικό σχεδιασμό που μπορεί να περιλαμβάνει μια σειρά ατομικών συνεδριών αλλά και την συμβουλευτική της οικογένειας.

Η ψυχολογική υποστήριξη του ατόμου είναι μια απαραίτητη διαδικασία σε ασθενείς με χρόνια νοσήματα που βοηθά το άτομο από τη στιγμή της διάγνωσης αλλά και στη πορεία της νόσου να αποδεχτεί και να διαχειριστεί τις αλλαγές που προκύπτουν στην ζωή του. Στην ατομική ψυχοθεραπεία δίνεται η ελευθερία στο άτομο να μιλήσει για αυτό που το ίδιο έχει ανάγκη και με τη βοήθεια του Ψυχολόγου επικεντρώνεται στα σημεία εκείνα που το άτομο θα πρέπει να μάθει να διαχειρίζεται με έναν διαφορετικό τρόπο, προκειμένου να διαχειριστεί το άγχος του αλλά και να ανταπεξέλθει στις κοινωνικές του σχέσεις και δραστηριότητες. Το άτομο επεξεργάζεται ψυχικά τις δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει και προσαρμόζεται στις ανάγκες της νέας πραγματικότητας. Η διαδικασία αυτή τον καθιστά πιο ήρεμο ψυχικά και πιο δυνατό στη διαδικασία λήψης αποφάσεων.

Η συμβουλευτική της οικογένειας και των φροντιστών των ασθενών με χρόνια νοσήματα είναι μια διαδικασία εξαιρετικά σημαντική για την ψυχική υγεία του ατόμου αλλά και της οικογένειας. Η οικογένεια που ζει με τον ασθενή και αναλαμβάνει τη φροντίδα του δυσκολεύεται να δεχτεί τις αλλαγές που αφορούν στην εξέλιξη της νόσου και δεν γνωρίζει πως θα πρέπει να τις διαχειριστεί, με αποτέλεσμα να παρουσιάζει κάποιες συμπεριφορές που εμποδίζουν τη μεταξύ τους επικοινωνία και επιβαρύνουν την ψυχική υγεία ολόκληρης της οικογένειας. Ο ψυχολόγος αφού κατανοήσει σε βάθος βασικά ζητήματα που αφορούν στη διαχείριση της νόσου από το ίδιο το άτομο και από τους φροντιστές του, θα βοηθήσει τους φροντιστές των ασθενών στο να διαχείριζονται κατάλληλα το άτομο που νοσεί. Η διαδικασία αυτή που περιλαμβάνει μια μορφή «επανεκπαίδευσης» στη νέα ψυχική και σωματική κατάσταση του ατόμου, οδηγεί σε μια πιο ήπια διαπραγμάτευση μεταξύ των μελών της οικογένειας και στην αποκατάσταση της μεταξύ τους επικοινωνίας.